บทที่ 30 น่ารัก

อากาศยามค่ำคืนเริ่มเย็นลง อรวินท์เดินกลับบ้านหลังจากกล่อมเจ้าตัวเล็กทั้งสองเข้านอนแล้ว

สายลมพัดผ่านจนเธอต้องกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น พรุ่งนี้ต้องพาเด็กๆ ไปเที่ยว เธอจะมาล้มป่วยตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด

ในขณะเดียวกัน ณ คฤหาสน์กิมไท้

รดานอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าซีดเซียว ดูบอบบางน่าทะนุถนอม

เจตน์นั่งอยู่ข้า...